Gravity Madness to gra zręcznościowa, w której gracze walczą realistycznymi statkami kosmicznymi. Statki pozostają w ciągłym ruchu przez przyciąganie grawitacyjne pobliskich planet oraz przez zderzenia z asteroidami, rakietami i innymi statkami. Gracze nie sterują nimi w tradycyjny sposób, lecz poprzez zmienianie kierunku wyrzutu spalin i sprytne korzystanie ze studni grawitacyjnych.

W rozgrywce może wziąć udział od jednego do czterech graczy oraz wiele więcej statków sterowanych przez sztuczną inteligencję z własnym charakterem. Do wyboru jest kilka modeli statków z takimi parametrami, jak siła ciągu, moc promieni i początkowa liczba rakiet.

Napisałem Gravity Madness, aby zaliczyć przedmiot z programowania na pierwszym roku studiów. Uczyliśmy się na nim języka C++, który znałem już od kilku lat, więc zaproponowałem, że zamiast wykonywać ćwiczenia zrealizuję jeden większy projekt. Obecnie, przeglądając mój kod z tamtego okresu, myślę, że kilka ćwiczeń więcej by mi nie zaszkodziło.

Po około dwóch miesiącach zaprezentowałem pierwszą wersję gry. Mnóstwo radości sprawiło mi oglądanie, jak cała grupa tłoczyła się na każdym wolnym miejscu wokół mojego laptopa, kiedy kolejne osoby próbowały zapanować nad swoimi statkami. Zaliczyłem przedmiot, zaczęły się wakacje, a ja dalej udoskonalałem grę. Kiedy się skończyły, uznałem, że gra też jest już skończona, więc nagrałem z moimi przyjaciółmi zwiastun i rozesłałem ją reszcie moich znajomych.

Kilka lat później, czytając Hackers: Heroes of the Computer Revolution Stevena Levy’ego, dowiedziałem się, że jedna z pierwszych gier komputerowych – Spacewar! – jest zaskakująco podobna do Gravity Madness. Została napisana przez hakerów z MIT na minikomputerze PDP-1 – wbrew nazwie, była to ogromna szafa – i polegała na walce dwóch statków kosmicznych, które strzelały do siebie rakietami i były przyciągane grawitacyjnie przez centralną gwiazdę.

Spacewar! powstało w 1961 roku. Gravity Madness w 2018 roku. Przez te wszystkie lata w informatyce zmieniło się wszystko, poza jednym. Wciąż tworzą ją grupy hakerów, często stłoczone przed jednym komputerem, które łączy pasja do tego, co jeszcze można stworzyć.